Time's up! Shijian dao le!

Wat is de tijd hier snel gegaan. Ik vind het best een raar idee dat ik zo lang niet thuis ben geweest. Toch ben je door het internet nooit zo heel ver weg. Via Facebook, Hotmail en Skype heb ik eigenlijk alles meegekregen wat er in Nederland gebeurde.

Het waren aparte maanden hier. Het duurde best een tijdje voordat ik hier goed gewend was. Maar toen dat eenmaal het geval was, werd het hier ontzettend leuk en kreeg ik het gevoel dat ik hier van een lange vakantie genoot. Toch miste ik Nederland vanaf het begin af aan wel. Dat komt denk ik door de Chinese cultuur, die echt heel anders is dan de westerse cultuur. Hoe de mensen hier tegen niet-Chinezen aankijken, verschilt enorm. De jongere generatie doet vaak wel hun best om met je te praten en willen je ook vaak helpen. De oudere generatie echter, kijkt me vaak heel lelijk aan en wil soms in het chinees niet eens met me praten. Het schijnt dat deze mensen niet zo van ons, buitenlanders (yep, ik ben er hier ook een!), houden.

De laatste twee weken stonden vooral in het teken van leren voor de examens en souveniertjes kopen. De examens waren easy peasy en het certificaat is binnen. De graduation ceremony was niet bepaald spectaculair zoals de naam doet vermoeden...ik had gehoopt op een dansende draak:( maar dat zat er niet in deze keer. Whatever, het papiertje is binnen en dus is mijn doel bereikt!

Gisteren, 18 juni, was het eindelijk zover. Hier kijk ik al een paar weken naar uit, Ik Ga Naar Huis! Eindelijk. Weer in een land vol (over het algemeen) beschaafde mensen, waar hygiëne hoog in het vaandel staat en ik als het goed is niet meer word aangestaard. Ik heb gemerkt dat vaderlandsliefde wel groeit als je in een land als China verblijft. Je gaat ook een beetje in clichébeelden denken, zo heb ik zin om weer eens een plakje echte kaas te eten en verheug ik me op het aanzicht van oud hollandse binnensteden.

Ik hoop dat die grote waardering die ik nu heb voor de dingen thuis even blijft hangen en niet al te snel weer vervliegt!

Na de stop in Frankfurt, vliegen we verder naar schiphol. Achter me zitten twee Chinezen die alleen maar uit het raampje zitten te kijken met open mond. Normaal gesproken zou je je afvragen wat er zo speciaal is aan het bovenaanzicht van Nederland. Maar nu begrijp ik hun verbazing wel. Wat ze zien zijn perfect aangelegde groene weilanden. Heel anders dan de gele, verdorde grond in hun eigen land, waar men geen geld heeft om tractoren aan het werk te zetten. Schapenwolkjes hier en daar door de lucht verspreid in plaats van een verstikkend wolkendek van vervuiling. Het uitzicht van bossen, weilanden en rivieren, wordt af en toe afgewisseld met dorpjes. Zelfs vanuit de lucht zie je hoe schoon dit land is. Zij moeten weer terug, ik mag blijven. Ik ben weer terug! Home sweet home!