Oerwouden en bicycles in Shanghai

Er mogen dan 9 milion bicycles in Beijing zijn, hier in Shanghai hebben we ook een boel fietsers en sinds een aantal dagen ben ik er een van! Het hebben van een fiets maakt het leven hier nog leuker. De subway hier werkt perfect om grote delen van de stad te overbruggen, maar als je de kleine straatjes wilt verkennen heeft het geen zin. In French Concession, het expat-deel van de stad, zitten veel leuke boetiekjes, waar je lopend de hele dag over doet, maar met een fiets alles in een paar uur kunt zien. Maar ook in de echte Chinese delen van de stad is het leuk en interessant om doorheen te fietsen; mensen die op straat kaarten, eten maken en bij elkaar komen. Fietsen hier zijn anders dan in Nederland. Daar kwam in achter toen in de Carrefour op 'bikehunt' was. Gloednieuwe fietsjes voor 325 yuan, oftewel €40, inclusief een verrekt handig opoe-mandje. Maar zoals je wel kunt verwachten, laat de kwaliteit te wensen over. Ik fietste de carrefour uit en de fiets begon al enigszins te rammelen; authentiek chinees fietsje dus, maar voor de time-being prima. Zeker nu het weer steeds beter wordt, is het erg makkelijk om op het fietsje te stappen! Wo hen gaoxing! (I'm very happy)


Maar men kan niet alles hebben en daarom liet het lot mij m'n pinpas verliezen. Deze verschrikkelijke gebeurtenis vond plaats tussen 6 en 15 maart. Eerst was er sprake van ongeloof en zat ik in de ontkenningsfase, ik raak immers nooit iets kwijt;) De 15e moeten we de huur betalen en ik realiseerde me dat dat best wel lastig is zonder geld. Het niet weten wanneer je iets bent kwijtgeraakt, maakt de zoektocht redelijk tricky...het zorgde wel voor een grondige opruiming en reiniging van mijn kamer. Desondanks heb ik mijn pasje niet kunnen vinden. Tijd voor actie! Rabobank geskyped en pas geblokkeerd en gevraagd om een nieuwe pas. Het duurt even voordat de pas gereed is en dan moet-ie nog opgestuurd worden. In the mean time had ik een steeds kleiner wordend stapeltje biljetjes, waar ik me voor een nog onbekende tijd mee moest redden. De druk werd hoger en hoger, en mijn maaltijden goedkoper. €0,80 voor een avondmaaltje en als ik geluk had een lolly als toetje (overdrijven is ook een vak, he). Een internationale transfer van NL naar China zou 5 werkdagen duren, maar elke keer als ik het saldo op mijn Chinese bankaccount checkte, stond er niks op. Toen vertelde een vriendin me iets waar ik nog niet aan had gedacht; Western Union! Hallelujah! Dankzij hulp vanuit Holland kon ik binnen een dag centjes ophalen. Aangezien het geld vanuit Nederland er erg lang over deed om hier aan te komen, besloot ik maar eens bij de bank binnen te lopen. Het mysterie was al snel opgelost, want het geld bleek al na vijf werkdagen op m'n rekening te staan in €. Een Chinese ATM machine spuugt enkel yuans uit en daarom kon ik niet zien dat het geld er al 10 dagen opstond. Mystery solved!


De midterm examens komen er bijna aan, dus tandje erbij. Maar het is geen straf om hier te leren. Overal zijn er mooie parken, met Chinese muziek op de achtergrond en bootjes waarin je rond kunt varen, zoals in de Efteling. Het is wel even opletten met zitten in het gras. De chinese kindertjes (die enorm schattig en knap zijn en het is voor mij een groot vraagteken waar die schattigheid ophoudt, aangezien knappe chinezen 20+ hier van het zeer zeldzame soort zijn) van 2-4 jaar dragen hier geen luiers, maar hebben een groot gat in hun broek. Dit moet ervoor zorgen dat kiddo's makkelijk een poepie kunnen doen anyplace, anytime, anywhere. Maarja, waar laat je je kleine draak z'n hoognodige behoefte doen, als je met de hele familie lekker in het park aan het rondlopen bent? Nederlands antwoord: als er geen wc te vinden is, dan maar ergens achteraf waar niemand er last van heeft. Chinees antwoord: ayo, gewoon naast je, op het veld (waar ook veel andere mensen zitten). Wie wil er nou niet de geur van een verse, zongedroogde drol opsnuiven tijdens het zonnen? Oooh bah!


Maar ook al doen mijn verhalen iets anders vermoeden, niet alles is hier smerig. Ik leer de Chinese cuisine steeds meer waarderen. Met mensen van school gaan we vaak uit eten voor het uitgaan en aangezien iedereen hier op de low budget tour is, kom je toch snel uit bij Chinees eten. In het begin was het eten hier erg wennen. Je weet niet hoe te bestellen en dan wijs je iets aan, niet wetende wat je voor je neus zal krijgen. Maar de taal leren werpt z'n vruchten af en ondertussen gaat eten bestellen stukken beter. De restaurantjes waar je in Nederland met kin omhoog voorbij zou lopen, hebben hier vaak het lekkerste eten. De normale Chinese restaurants zijn redelijk massa gericht en in de kleine restaurantjes wordt alles a la minute bereid. Toegegeven; met de hygiëne zal het waarschijnlijk niet al te best gesteld zijn en Rob van de smaakpolitie zal flauwvallen als hij de koelkastrubbertjes ziet, indien koelkast aanwezig natuurlijk;) Daar moet maar niet teveel over nagedacht worden. Motto tijdens het eten is hier dan ook 'what doesn't kill you, makes you stronger'.


Na het sporten in de gym, ga ik vaak even in de sauna. Klein shockje... Ik dacht dat de oerwouden zich meer in het zuiden van China bevonden, nou hier in Shanghai ook, als je begrijpt wat ik bedoel... Aangezien Chinezen niet zo vaak douchen, maken ze graag van de gelegenheid gebruik om er een lang ritueel van te maken. Gemiddeld gaan er zo'n 6 douche/verzorgingsproducten mee de sauna in. Onherkenbaar door witte gezichts- en oogmaskers en soms ingepakt in doorzichtig keukenfolie lijken het net een stel dunne oempaloempa's! En dan maar hopen dat al die moeite loont…


XOXO